LAAT LEED.

Die weeldedol zijn dag begost,
  Wat weet hij van het end?
Het brood is duur, het leven kost
  En de avond brengt ellend'.
  En de avond brengt berouw;
  En al wat hij verloor
    Staat hem te voor
  Gelijk een verre vrouw.
Een wichtje schrikt en schreiend nog
  Zoekt moeders mond en kin.
Zij biedt haar borst met warmend zog,
  En zoetjes slaapt het in.
Doch grijpt gij, oud, naar weelde weer
  Die u heeft grootgebracht,
  't Is ijl om u, en neer
Stort gij, verhongrend, in den nacht.



16 Uit de diepten, Amsterdam (S.L Van Looy) 1911, 85 p.